De wind buldert rond het huis. De vele bomen in de tuin van de buurman maken de storm extra zicht- en hoorbaar. Hun kruinen zwiepen heen en weer. Toch staan ze onverstoorbaar.
Mij geeft het een diep vredig gevoel. Storm buiten lijkt een omgekeerd evenredig effect te geven in mijn brein. Het zijn momenten waarop loslaten en me overgeven aan wat er is, zeer goed lukt. Misschien is het de onontkoombaarheid ?
Als Moeder Natuur zich in al haar Kracht aan ons toont weet je dat overgave de enige mogelijke weg is. Op dit soort momenten buig ik nederig, in diepe bewondering en vol vertrouwen. Muizenissen in mijn hoofd dwarrelen als de herfstbladeren ver weg de hoogte in, waardoor ik een diepe rust ervaar.
To do even vervangen door To be. De kat zoekt een veilig warm plekje dichtbij en alles wordt even stil binnenin.
Nog op zoek naar die rust in jezelf ?
Welkom !